شبــ که میشود تمام نبودنهایتــ را زیر بالشم میگذارم

و شجاعتــ خود را زیر سوال می برم !!

دقت کردین ما ایرانیا وقتی بچه هستیم، می گن بچه است، نمی فهمه!
وقتی نوجوان هستیم، می گن نوجوونه، نمی فهمه!
وقتی جوان هستیم می گن جوون و خامه، نمی فهمه!
وقتی بزرگ می شیم، می گن داره پیر میشه، نمی فهمه!
... وقتی هم پیر هستیم می گن پیره، حالیش نیست! نمی فهمه!
فقط موقعی که می میریم میان سر قبرمونو می گن عجب انسان فهمیده ای بود

تنهايي ام را کســي شريک نيست
مطمــــئن باش
دستِ احتــــياج به سمت ِتــــو که هيـــچ
به سمت ِ خودم هم دراز نخواهم کرد
شايـــد کــه تنهايي هايم ، از تنهايي دق کنــــد.....

تو که نمی دانی خنده هایم چقــــــدر درد می کند، فقط میبینی که می خنــــدم پــــــــس قضاوت به خــــــوشبختیم نــــکـن !!!

گاهــے دلمــ میخواهـد وقتــے بغض میکنــم,
خــدا از آسمان به زمیـטּ بیاید, اشکـــــ هایم را پاکــــ کند,                                             
دستم را بگیرد و بگوید:

           اینجا آدمهـا اذیتت میکــنند؟!!!

                                             بــیـــا بــــــریــــــــم!!

گـاه گاهـی دل من می گیرد
بـیـشـتر وقـت غروب
آن زمان که خدا نـیـز پر از تـنـهایـیـست
من وضـو خواهم سـاخـت
از خـدا خواهم خواست که تو تـنها نشوی
و دلـت پر ز خوشی های دمادم باشد

چشمهای من، از دوریت کنون مثل آسمان بارانیست

ابرها می بارند و آرام می شوند

اما چشمهایم می بارند و بی قرارتر می شوند

کاش تا ابرها آرام نشده اند ببینمت...

از او که رفته نباید رنجشی به دل گرفت
آنکه دوستش داریم همه گونه حقی بر ما دارد
حتی حق آنکه دیگر دوستمان نداشته باشد
نمی توان از او رنجشی به دل گرفت
بلکه باید تنها از خود رنجید
که چرا باید آنقدر شایسته ی محبت نباشیم که عشقمان ما را ترک کند ...
و این خود دردی کشنده است ...